ملاصدرا می گوید:
خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان
اما به قدر فهم تو کوچک می شود
و به قدر نیاز تو فرود می آید
و به قدر آرزوی تو گسترده می شود
و به قدر ایمان تو کارگشا می شود!
یتیمان را پدر می شود و مادر
محتاجان برادری را برادر می شود
عقیمان را طفل می شود
ناامیدان را امید می شود
گمگشتگان را ره می شود
در تاریکی ماندگان را نور می شود
رزمندگان را شمشیر می شود
پیران را عصا می شود
محتاجان به عشق را عشق می شود
خداوند همه چیز می شود همه کس را!!
به شرط اعتقاد
به شرط پاکی دل
به شرط طهارت روح
به شرط پرهیز ازمعامله با ابلیس
بشویید قلبهایتان را از هر احساس ناروا
و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف
و زبانتان را ازهر گفتار ناپاک
و دستهایتان را از هر آلودگی در بازار
و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها
چنین کنید تا ببینید خداوند چگونه بر سر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند
در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند
و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند!
مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی شود؟!!
چه زیبا!؟... تا به حال نشنیده بودم!!
حس زیبایی داری
عجیب است «رویا»!عجیب!
ما از هر طرفی که به دیوار پشت می کنیم
روبرویمان دیوار دیگری می ایستد
من زیاد سخت نمی گیرم.
شما رو لینک کردم. البته اگر مشکلی نباشه...
خوشحال می شم، با هم باشیم
خداوندا!
اسیرم کن، اسیر محبت مردم
و به زنجیر عشق به خلقم ببند نه عشق به خالق
و خادم، افتاده ی درگاه ملتم کن نه بارگاه الهی.
خداوندا!
کینه ام را به دشمنان میهنم عمیق تر کن
و زبانم را تیز تر
و پایم را استوارتر
زبونی ام را کمتر
خداوندا ! از عبادت خویش بازم دار تا عبادت مردم کنم.
خداوندا!
دردم را بیشتر کن
زخمم را چرکین تر
تبم را تندتر
و چنینم نگه دار، مبادا که آرامش، فراموشی بیاورد.
خداوندا!
خوف از ظالم را در من بمیران
و توان آن عطایم کن که تخت سینه ی ناکسان بکوبم
- بی ترس از عواقب خوف انگیزش.
خداوندا!
از پاداش، معافم کن
از بخشش، نا امیدم کن
از بهشت، مایوسم کن
تا هرچه می کنم به سودای انعام تو نباشد.
خداوندا! اگر داشتن، ذلیل داشتنم میکند
ندارم کن
اگر کاشتن، اسیر چیدنم میکند
بیکارم کن
اگر اندیشه خیانت به یاران بر سرم افتاد
بر سر دارم کن
اگر به لحظه غفلتی در افتادم
پیش از سقوط، هشیارم کن
اگر رنج بیماران، لحظهای از دلم بیرون رفت
سخت و بی ترحم، بیمارم کن.
خداوندا! خوارم کن اما مردم آزارم مکن.
خداوندا!
نا امید از معجزهام کن
بی اعتقاد به دست غیبم کن
کافرم کن، رهایم کن.
خداوندا!
با ماندار باش!
اگر نیستی
اگر زاده تصوری
و اگر به پایان خویش رسیدهای
منطقم را استواری بخش تا نبودت را به نیکوترین وجهی اثبات کنم
و سخنم را چنان موثر ساز که شک دربود و نبودت را از دلها برانم
خداوندا ! همتم را برای انکارت هزار هزار برابر کن ...
سلام
خوب و با صفا می نویسی
یه سر بیا
من این را با عشق و اشک و تعهد نوشتم.
این هم وبلاگ منه
خواستی اینجا هم بیا
چه قدر میشه با این خدا صفا کرد.....
سلام دوست خوبم.وبلاگ من به روزه. منتظرت هستم
وبلاگ خیلی خوبی داری
با معنی و آرام بخش
سلام علیکم
مریو دوستتون یه پست خیلی زیبا در همین مورد داره ..
جا داره همین جا بگم که کارشون واقعاْ زیبا و درخور تحسین بود
اما خودتون ..
گاهی اوقات .. اگه سکوت کنم خیلی بهتره ..!
منم نظر لاشریکستان رو دارم
یا علی
خود خدا می دونه چقدر لذت بردم وقتی خوندمش هنوز اشک می ریزه روی صورتم چه عرفانی چه ایمانی خدایا کمک کن من هم به چنین ایمان و عرفانی برسم. ممنونم که متنی به این زیبایی گذاشتی بسیار متشکرم.
ملاصدرا همیشه زیبا می گه و تو چه زیبا انتخاب کردی...
و چقدر ما در مقابل لقمه ای که خداوند می خواهد به ما عطا کند دهانمان را کوچک می گیریم...
همینطوره
حتما همینطوره
خدا را می توان بویید، شنید و حس کرد ، به شرط اینکه معنی خود، معنی زیستن را به خاطر بسپری ، هر چند که هر چه هست از اوست واینها هم از او نشات گرفته .
با سلام. متن زیبایی بود. با اجازه از متن خدای لامکان کپی گرفتم. موفق باشید و در پناه حق.
یامهدی ادرکنی